Ανώνυμο γλυκό με λεμόνι

Είναι , για μένα, το πιό άψογα ισορροπημένο γλυκό με λεμόνι. 
Με τις τρείς φινετσάτες στρώσεις του, μιά γλυκειά ζύμη στη βάση του, μία όξινη κρέμα και ένα πολύ λεπτό γλάσο κατακτά τους ουρανίσκους των απανταχού εραστών του λεμονιού με τη φυσική του φρεσκάδα.

Το λατρεύω αυτό το γλυκό και μπράβο σε όποιον το πρωτοετοίμασε γιατί πραγματικά θα πρέπει να αγαπά τόσο το λεμόνι όσο εμείς . 

Καθυστέρησα , παρά τον ενθουσιασμό μου, να ανεβάσω τη συνταγή γιατί μετά από τόσα χρόνια που το φτιάχνω,   η πηγή της συνταγής ξεχάστηκε (ένα πρόχειρο σημείωμα στο βιβλίο των συνταγών μου έμεινε μόνο , χωρίς ονομασία προέλευσης). Δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο γλυκό, έχει δυό ψησίματα και τρείς ξεχωριστές προετοιμασίες. Θα σε κρατήσει στη κουζίνα να απολαμβάνεις τη μοσχομυριστή προετοιμασία του ένα καλό δίωρο.

Δίσταζα να γράψω τη συνταγή του απρόσωπα και βιαστικά , να το φάει δηλαδή η ανώνυμη μαρμάγκα του ίντερνετ εν ριπή οφθαλμού. Εψαξα βιβλία και περιοδικά που μαζεύω, το κουτί με τα σκόρπια αποκόμματα, τηλεφώνησα σε φίλη γλυκατζού που αγαπά αυτό το γλυκό τό ίδιο όσο κι εγώ αλλά ούτε εκείνη θυμόταν πού το είχαμε βρεί, ναί, έψαξα και στο ίντερνετ αλλά δεν κατάφερα να εξακριβώσω πώς αυτή τρύπωσε προχειρογραμμένη στις αγαπημένες μου χειμωνιάτικες συνταγές.

Μου αρέσει να γράφω την ιστορία ή την ιστοριούλα κάθε συνταγής που αναρτώ, δυό πραγματάκια για τα ζαρζαβατικά ή το κρεατικό που πρόσθεσα. Γνωρίζω πως κάθε συνταγή που ανεβαίνει ανώνυμα στο διαδίκτυο έχει αναπόφευκτη μοίρα να αρέσει ή να μην αρέσει, να αναπαραχθεί κάμποσες φορές ως έχει και μετά να πάρει το δρόμο της μεταλλαγής , τόσο της ίδιας της συνταγής όσο και των υλικών της. Μετά δυόμισυ χρόνια που γράφω αυτό το μπλογκ αισθάνομαι περήφανη που πάντα αναφέρω τις πηγές μου και τους -κυρίως προσωπικούς- λόγους που μαγειρεύω ένα φαγητό.

Το Two Minutes Angie, όπως οι καλόπιστοι φίλοι του έχουν καταλάβει,  αυτό σημαίνει, δεν σημαίνει ότι πετάμε δυό υλικά και σε δυό λεπτά τρώμε , σημαίνει ότι δίνουμε δυό λεπτά καθημερινά, δυό λεπτά σκέψης, σ' αυτό που θα ετοιμάσουμε για να φάμε. Είτε αυτό μαγειρεύεται γρήγορα , είτε θέλει πολλές ώρες προετοιμασίας. 

Μου είναι αδιάφορο να διαβάζω τυχαίες συνταγές και γι' αυτό πολύ απολαμβάνω τα τελευταία χρόνια τα εξαιρετικά προσωπικά κείμενα του Μιχάλη Μιχαήλ στη LIFO, γι' αυτό απόλαυσα ιδιαίτερα το τελευταίο τεύχος του μηνιαίου περιοδικού "Αλάτι και Πιπέρι"που ήταν γεμάτο πληροφορίες για τα υλικά και τις συνταγές . Η Θάλεια Τσιχλάκη , για παράδειγμα, ανέφερε περισσότερα από 50 διαφορετικά είδη ελληνικών ζυμαρικών και δέκα συνταγές από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά το καθένα είδος ή το μαγειρεύουν παραδοσιακά στο τόπο τους. Χαίρομαι που συνεργάζομαι και με τα δύο έντυπα. 

Αν πάρει τον ιντερνετικό μονόδρομο , ας πούμε, το αγαπημένο σου λεμονογλυκό ξάφνου εμφανίζεται σε σάιτς, περιοδικά, μαγειρικές εκπομπές και βιβλία σαν "τάρτα λεμονιού", "πρωτότυπα κεκάκια με λεμόνι και γλάσο", μεταλλάσσεται σε "εύκολο γλυκό λεμονιού", "τί να κάνεις με τα λεμόνια που σου περίσσεψαν", "ελαφριά πουτίγκα με λεμόνια" , βγαίνει το λεμόνι, μπαίνει πορτοκάλι, έτοιμη ζύμη σφολιάτα για βάση, τρίμματα από μπισκότα αντί για γλάσο…

Ηθικό δίλημα μπλόγκερ? Οχι, να, απλά, τα πιό αγαπημένα σου πράγματα τα κρατάς λίγο παραπάνω χρόνο , ή για πάντα, για σένα, δεν τα δημοσιεύεις στο διαδίκτυο.

Αλλά στο τέλος-τέλος μιά ανώνυμη συνταγή είναι, θα μου πείς, βάλτην στο ιντερνετικό τραπέζι κι' ας πέσει κάτω. Πενήντα like πήρε η φωτογραφία του και μόνο όταν μπήκε στο facebook, χαχαχα.

Οσο ο κόσμος , σκέφτομαι από την άλλη, διαβάζει και μαγειρεύει πάμε καλά. Γρήγορες, βιαστικές ή κοπιαστικές και περίπλοκες συνταγές. Οταν ο κόσμος σταματήσει να διαβάζει συνταγές , να αναγνωρίζει υλικά και να αδιαφορεί για τη καταβολή και τις θρεπτικές αξίες της τροφής ΤΟΥ και παραγγέλνει φαγητό (ή θεωρεί φαγητό πέντε φέτες ψωμί του τοστ με μερέντα όλη μέρα) τότε τα πράγματα αλλάζουν.

TWO MINUTES ANGIE 
ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΓΛΥΚΟ 
ΜΕ ΛΕΜΟΝΙΑ 

ένα πακέτο φρέσκο βούτυρο (250 γρ.)

150 γρ. ΦΑΡΙΝΑΠ

180 γρ. αλεύρι

300 γρ. ζάχαρη άχνη (για το γλάσο)

4 αυγά

300 γρ. ζάχαρη

το ξύσμα από ένα λεμόνι και το χυμό από δύο μικρά λεμόνια

Βουτυρώνω και καλύπτω με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος το πάτο και τα πλαινά από ένα ταψί 20χ30 εκ. 

Με τα χέρια πλάθω σε μιά μαλακή ζύμη από ένα φλυτζάνι αλεύρι, όλο το φαρινάπ, μισό φλυτζάνι από τη ζάχαρη και το βούτυρο κομένο σε κυβάκια. 

Τη πατάω με τη παλάμη μου να καλύψει το πάτο και λίγο τα τοιχώματα από το ταψί. 

Το ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο για 20 λεπτά στους 180 βαθμούς. 

Το αφήνω να κρυώσει. 

Σε ένα μπολ ανακατεύω τα αυγά, τη ζάχαρη και το αλεύρι (κοσκινισμένο) που περίσεψε, το ξύσμα και το μισό χυμό λεμονιού. 

Τα βάζω πάνω από τη ψημμένη κρύα ή ελάχιστα χλιαρή βάση. 

Ψήνω για ακόμα μισή ώρα στην ίδια θερμοκρασία. 

Το αφήνω να κρυώσει. 

Φτιάχνω το γλάσο ανακατεύοντας τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού με τη ζάχαρη άχνη.

Οταν κρυώσει το ψημμένο γλυκό ρίχνω το γλάσο και κουνώ το ταψί να πάει ομοιόμορφα παντού, και στις άκρες. 

Το αφήνω μία ώρα τουλάχιστον, το βγάζω από το ταψάκι σηκώνοντάς το με το χαρτί και το κόβω σε μικρά κομμάτια. Τη δεύτερη μέρα το γλυκό είναι καλύτερο γιατί η γλυκειά βάση έχει απορροφήσει τα όξινα υγρά της κρέμας και το γλάσο έχει στερεοποιηθεί ιδανικά.